Leczenie dolegliwości bólowych może przyjmować rozmaitą formę i w zależności od dokładnej specyfiki wybranej metody można się spodziewać różnych efektów oddziaływania. Wielu ludzi, zarówno lekarzy, jak i samych pacjentów, stara się poszukiwać alternatywnych metod leczenia wobec terapii farmakologicznej. Z tego powodu kinesiotaping od lat nieustannie zyskuje na popularności. Kto wymyślił tę metodę terapeutyczną? Jaka jest jej historia?
Jakie są korzenie kinesiotapingu?
Kinesiotaping, nazywany inaczej plastrowaniem dynamicznym lub tapingiem, to aktualnie szczególnie popularna metoda fizjoterapii, dzięki której możliwe jest szybkie i skuteczne zregenerowanie ludzkiego organizmu. Praktyka ta polega na oklejaniu ciała specjalnymi taśmami, a jej efekty mogą być różne, zależne od zastosowanej metody plastrowania i, co najważniejsze, potrzeb danego pacjenta – wyjaśnia przedstawiciel sklepu z artykułami fizjoterapeutycznymi Fizjomix.
Pomysł wykorzystania plastrów jako niefarmakologicznych środków leczenia dolegliwości bólowych zrodził się w latach 70. ubiegłego wieku. Twórcą tej metody terapeutycznej jest doktor Kenzo Kase – japoński chiropraktyk, który około 40 lat temu rozpoczął poszukiwanie skutecznego sposobu na uśmierzanie bólu, bez użycia leków.
Plastrowanie dynamiczne, a dokładnie plastry do tapingu są dziś powszechnie wykorzystywane w fizjoterapii dzięki wnikliwym obserwacjom wspomnianego lekarza. Doktor Kase zauważył, że zapewnianie mięśniom ruchu pozwala łagodzić ból, a także wpływa na szybszą regenerację ciała po przebytych urazach. W związku z tym zaprojektował on elastyczne plastry, które po przyklejeniu do ciała odpowiadają ruchom osoby je noszącej. Plastry do tapingu współgrają z ciałem pacjenta, więc nie ograniczają jego ruchów. Odpowiedni nacisk przez nie generowany oddziałuje na receptory bólu i w ten sposób dolegliwości bólowe są łagodzone.
Ze względu na to, że metoda kinesiotapingu została opracowana w Japonii, to właśnie tam jest ona najdłużej stosowana. Także w Korei plastrowanie dynamiczne bardzo szybko zyskało dobrą sławę. Plastry do tapingu zasłynęły w tych zakątkach świata jako idealne remedium na kontuzje sportowców, a także narzędzie do łagodzenia dolegliwości innych pacjentów borykającymi się z trudnościami zdrowotnymi natury reumatologicznej.
Kolejne losy dynamicznych plastrów
Do Europy kinesiotaping trafił dopiero w 1998 roku, więc stosunkowo późno. Niemniej zarówno lekarze, jak i pacjenci prędko dostrzegli ogromny potencjał tkwiący w tej niefarmakologicznej metodzie uśmierzania bólu. Początkowo taping zyskiwał uznanie między innymi w takich krajach jak Włochy, Niemcy czy Portugalia. Polska trochę później odkryła tę metodę leczenia. Pierwszy kurs poświęcony plastrowaniu dynamicznemu, który został przeprowadzony w Polsce, odbył się dopiero w 2004 roku. Jednak od tego czasu trudno sobie wyobrazić fizjoterapię bez możliwości stosowania plastrów to tapingu.
